بررسی شیائومی 15T پرو؛ پیشرفت‌های بزرگ در کنار تصمیم‌های عجیب

شیائومی همواره با گوشی‌های سری T فلسفه‌ای پرطرفدار را دنبال می‌کند؛ چرا باید هزینه‌ای گزاف برای پرچمدار کامل بپردازم، وقتی می‌توانم تجربه‌ای تقریباً مشابه را با قیمتی بسیار رقابتی‌تر به‌دست آورم؟ این همان فرمول طلایی برای محبوبیت فوق‌العاده‌ی سری T است؛ 14T پرو، با اجرای بی‌نقص همین فلسفه، استانداردها را به‌شدت بالا برد و حالا تمام نگاه‌ها به نسل جدید دوخته شده تا ببینیم آیا می‌تواند این موفقیت تداوم داشته باشد یا خیر.

پردازنده‌ی قدرتمندتر، نمایشگر بزرگ‌تر با حاشیه‌های باریک‌تر و باتری حجیم‌تر؛ همه‌چیز برای تکرار این موفقیت و پیشنهاد دوباره‌ی آن به طرفداران پرچمداران اقتصادی و به‌ویژه طرفداران شیائومی مهیا است؛ ولی امسال دوراهی وسوسه‌آمیز چند میلیون تومانی، می‌تواند سرنوشت گوشی را تغییر دهد.

از همین ابتدا باید بگویم که با گوشی توانمند و خوش‌ساختی طرف هستیم؛ بنابراین، پرسش اصلی بررسی پیش‌رو، خوب یا بد بودن 15T پرو نیست. سوال این است که آیا شیائومی 15T پرو با وجود تمام پیشرفت‌هایش و سابقه‌ی درخشانی که از سری T سراغ داریم، می‌تواند مثل همان‌ها، انتخابی هوشمندانه باقی بماند؟

شیائومی 15T پرو برخلاف نسل قبل که بدون تغییرات محسوسی عرضه شده بود، طراحی متفاوت‌تری دارد. پس‌از چندین سال که ابعاد نمایشگر این خانواده روی ۶٫۶۷ اینچ ثابت مانده بود، 15T پرو نمایشگری با ابعاد بزرگ‌ترِ ۶٫۸۳ اینچی دارد. همین افزایش ابعاد باعث شده است که گوشی حالا حدود ۲ میلی‌متر بلندتر و ۳ میلی‌متر عریض‌تر باشد.

خوشبختانه بزرگ‌تر شدن ابعاد گوشی به افزایش وزن منجر نشده و گوشی باوجود باتری حجیم‌تر، تنها یک گرم سنگین‌تر شده که البته دلیل آن به استفاده از فایبرگلس در بدنه‌ی پشت گوشی مربوط می‌شود. شیائومی پنل شیشه‌ای نسل قبل را کنار گذاشته و به‌جای آن از فایبرگلس استفاده کرده است؛ تصمیمی که شاید در نگاه اول کمی بحث‌برانگیز باشد؛ اما وقتی بدانید که شیائومی در پرچمدار جدیدش، شیائومی ۱۷ پرومکس هم همین متریال را به کار برده، دیگر تعجب نمی‌کنید.

بدیهی است که فایبر گلس نمی‌تواند حس پریمیوم شیشه را منتقل کند؛ ولی بافت مات و لطیفی دارد که لمس آن خوشایند است. از طرفی، برخلاف شیشه‌های براق، از لکه‌ی اثرانگشت و چربی خبری نیست و طبق گفته‌ی شیائومی، در مقایسه با شیشه در برابر ضربه مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهد.

شیائومی 14T پرو برخلاف نسخه‌ی معمولی، به‌لبه‌های خمیده‌ی پنل پشتی، حس خوشایندتری موقع در دست گرفتن داشت. امسال شیائومی تصمیم گرفته کار را یکسره کند و با کنارگذاشتن انحنای فریم، مدل پرو را به‌طور رسمی وارد دنیای طراحی‌های تخت کند. این مسئله در کنار بزرگ‌تر شدن نمایشگر، باعث شده که گوشی آن‌طور که باید روی گودی دست جای نگیرد و کارکردن با آن راحتی گذشته را نداشته باشد؛ البته امروز کار کردن ‌یک‌دستی با بسیاری از گوشی‌ها سخت شده و 15T Pro هم دقیقاً جزو همان گوشی‌ها است.

طراحی ماژول دوربین شیائومی 15T Pro حس غریبی ندارد. چینی‌ها با کمترین ریسک ممکن، سراغ همان ترکیب آشنایی رفته‌اند که در گوشی‌های قبل امتحانش را پس داده بود؛ یک جزیره‌ی مربعی در گوشه‌ی بالا که لنزها به‌صورت منظم و متقارن درونش چیده شده‌اند؛ اما تفاوت‌های جزئی هم وجود دارد؛ مثلاً اینکه لنزها اکنون بدون برآمدگی خاصی با ماژول هم‌سطح شده‌اند و لبه‌های جزیره‌ی دوربین نیز با برش شیب‌دار و براق طراحی شده‌اند تا با ایجاد نوعی خطای دید، ماژول دوربین باریک‌تر از چیزی که واقعاً هست جلوه کند.

با وجود اندازه‌ی قابل‌توجه جزیره‌ی دوربین، گوشی روی سطح صاف تقریباً ثابت می‌ماند و خبری از لق‌خوردن نیست. از سویی، هنگام در دست گرفتن گوشی، تعادل وزنی خوبی دارد و قسمت بالای گوشی در دست لنگر نمی‌اندازد؛ مشکلی که معمولاً در گوشی‌های مجهز به ماژول‌های دوربین بزرگ زیاد دیده می‌شود.

پرچمدار اقتصادی شیائومی مطابق انتظار از همان گواهی IP68 استفاده می‌کند؛ با این تفاوت که به ادعای شیائومی، گوشی می‌تواند تا عمق سه متری در برابر آب دوام بیاورد. پنل نمایشگر نیز با Gorilla Glass 7i محافظت می‌شود که در مقایسه با Gorilla Glass 5 نسل قبل در برابر خط‌وخش و ضربه مقاومت بالاتری دارد.

به‌غیر از بزرگ‌تر شدن نمایشگر که پیش‌تر در مورد آن صحبت کردیم، حاشیه‌ها نیز باریک‌تر شده‌اند و حالا صفحه‌نمایش با نسبت ۹۰٫۴ درصد به بدنه، تقریباً تمام پنل جلویی را پوشش می‌دهد و تجربه‌ی بصری بسیار فراگیرتری را برایتان رقم می‌زند؛ تجربه‌ای که با نمایشگر OLED با رزولوشن 1.5K دوچندان می‌شود.

شاید بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف نمایشگر را بتوان فقدان فناوری LTPO دانست. در غیاب این فناوری، نمایشگر نمی‌تواند برای صرفه‌جویی در مصرف باتری، نرخ نوسازی را تا یک هرتز پایین بیاورد و معمولاً بین ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ هرتز جابه‌جا می‌شود.

شیائومی نرخ نوسازی نمایشگر را ۱۴۴ هرتز اعلام می‌کند که البته به‌نظر می‌رسد ترفند تبلیغاتی باشد؛ چون از بین تمام اپ‌ها، فقط در بنچمارک 3DMark آن را مشاهده کردیم. حتی وقتی به‌صورت دستی نرخ نوسازی را روی ۱۴۴ هرتز قفل می‌کنید، در رابط کاربری و بیشتر اپ‌ها، نرخ نوسازی پنل از ۱۲۰ هرتز بالاتر نمی‌رود. پس در عمل، شما نمایشگر ۱۲۰ هرتزی در اختیار دارید، نه ۱۴۴ هرتز.

حداکثر روشنایی برای 15T Pro به ۳۲۰۰ نیت رسیده که عدد قابل‌ملاحظه‌ای محسوب می‌شود؛ ولی از روشنایی ۴۰۰۰ نیتی نسل گذشته پایین‌تر است. در تست‌های زومیت، هنگام پخش محتوای HDR و روشن‌بودن تنها ۱۰ درصد از صفحه‌نمایش، روشنایی پنل توانست از ادعای شیائومی نیز فراتر برود و به عدد خیره‌کننده‌ی ۳۴۸۶ نیت دست پیدا کند.

روشنایی خودکار نمایشگر نیز به ۲۴۴۰ نیت رسید تا مشکلی با دیدن محتوای صفحه زیر نور شدید خورشید نداشته باشید. در حالت دستی ماجرا کمی فرق می‌کند و روشنایی به حدود ۷۱۵ نیت می‌رسد؛ اما با ترفندی کوچک، یعنی فعال‌کردن قابلیت Sunlight Mode می‌توان روشنایی را به‌شکل محسوسی افزایش داد. در این حالت توانستیم روشنایی نمایشگر را به عدد ۱۰۱۶ نیت برسانیم.

شیائومی 15T Pro مثل سایر گوشی‌های شیائومی، سه پروفایل رنگی Original Color و Vivid و Saturated در اختیارتان قرار می‌دهد که به‌ترتیب برای پوشش فضای رنگی sRGB و DCI P3 در نظر گرفته شده‌اند. هرسه پروفایل، پوشش‌دهی کامل و گسترده‌ای از فضاهای رنگی دارند و با دقت خوبی رنگ‌ها را ثبت می‌کنند. هرچند اگر بخواهیم سخت‌گیر باشیم، نسل گذشته رنگ‌ها را با خطای کمتری نمایش می‌داد. یک نکته‌ی مشترک در تمام پروفایل‌ها، تمایل رنگ‌ها به سردی به‌خصوص در پروفایل Saturated است که البته می‌توانید با قابلیت Adaptive colors تا حدی آن را کالیبره و اصلاح کنید.

شیائومی برای کنترل روشنایی نمایشگر در سطوح پایین، به جای PWM از مکانیزم DC Dimming بهره می‌برد. این انتخاب فنی باعث می‌شود که در محیط‌های کم‌نور، از سوسو زدن آزاردهنده‌ی تصویر خبری نباشد و تجربه‌ی کار در تاریکی، فشار کمتری به چشم وارد کند؛ اگرچه ممکن است نمایش رنگ‌ها را کمی تحت‌تاثیر قرار دهد. در راستای تمرکز بر تجربه‌ی کاربری، نرخ حساسیت لمسی پنل در حالت Game Turbo به عدد ۲۵۶۰ هرتز می‌رسد تا در بازی‌های رقابتی همچون کال آو دیوتی واکنش‌های سریع‌تر و کنترل دقیق‌تری داشته باشید.

از آنجایی که سری 14T از نظر صوتی تجربه‌ی یکسانی را ارائه می‌دادند، ما 15T Pro را در کنار 14T قرار دادیم. اولین نکته‌ای که بلافاصله متوجه آن شدیم این است که صدای 15T پرو به‌طور محسوسی «بم‌تر» شده؛ بیس عمیق‌تر و بهتری دارد و صدا در مجموع غنی‌تر و پرحجم‌تر از نسل قبل به گوش می‌رسد؛ اما به‌نظر می‌رسد که برای دستیابی به این سطح از بیس، بازه و تفکیک صداهای تربل کمی محدودتر شده‌اند و فرکانس‌های بالا، آن وضوح و درخشندگی سابق را ندارند.

اگر سری 12T را فاکتور بگیریم که از تراشه‌ی اسنپدراگون قدرت می‌گرفتند، از سری 13T به بعد شیائومی در تمام گوشی‌های این سری به‌طور کامل به استفاده از تراشه‌های مدیاتک روی آورده و در سری 15T نیز همین مسیر را ادامه داده است. پرچمدار اقتصادی جدید شیائومی از تراشه‌ی Dimensity 9400 Plus بهره می‌برد؛ تراشه‌ای که برخلاف نسل‌های پیشین، با فرآیند ۳ نانومتری نسل دوم TSMC (N3E) تولید می‌شود؛ همان فرآیندی که در ساخت Snapdragon 8 Elite نیز به‌کار رفته بود.

افزایش فرکانس هسته‌ی اصلی و بهینه‌سازی‌های انجام‌شده در معماری پردازنده باعث شده است تا Dimensity 9400 Plus در پردازش‌های CPU‌-محور عملکردی نزدیک‌تر از همیشه به اسنپدراگون ۸ الیت داشته باشد؛ اما این پیشرفت هنوز هم برای پر کردن کامل شکاف عملکردی با تراشه‌ی کوالکام کافی نیست.

پیشرفت عملکردی دیمنسیتی در نتایج بنچمارک‌ها نیز به‌خوبی خود را نشان می‌دهند. ما شاهد بهبود ۱۹ درصدی در عملکرد تک‌هسته‌ای و ۱۳ درصدی در عملکرد چندهسته‌ای نسبت به نسل قبل بودیم؛ اعدادی که مستقیماً به تجربه‌ی روان‌تر در کارهای روزمره مانند وب‌گردی، اجرای سریع اپلیکیشن‌ها و جابه‌جایی بی‌دردسر بین برنامه‌ها منجر می‌شوند.

تراشه‌ی Dimensity 9400 Plus از جدیدترین واحد گرافیکی پرچمدار Arm موسوم به Immortalis-G925 بهره می‌برد؛ واحدی که به‌گفته‌ی مدیاتک تا ۴۱ درصد عملکرد بالاتر و ۴۴ درصد بهره‌وری انرژی بهتر از نسل قبل دارد.

ادعای مدیاتک در نتایج تست‌های ما نیز تا حد زیادی تأیید شد؛ ما در بنچمارک‌ها شاهد بهبود عملکردی چشمگیری در حدود ۳۸ درصد نسبت به نسل قبل بودیم؛ اما بنچمارک‌ها به تنهایی گویای همه‌چیز نیستند؛ قدرت واقعی این پردازنده زمانی مشخص شد که آن را در عمل با بازی سنگین Delta Force به چالش کشیدیم.

پرچمدار اقتصادی شیائومی توانست بازی Delta Force را با بالاترین تنظیمات گرافیکی، به‌صورت کاملاً پایدار با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه و در حالت HD نیز با نرخ فریم ۱۲۰ فریم‌برثانیه اجرا کند. در طول بازی نیز دمای بدنه به حدود ۴۰ درجه‌ی سانتی‌گراد رسید و با اینکه این حرارت در تمام بخش‌های گوشی حس می‌شد؛ اما به‌دلیل آلومینیومی‌بودن فریم، گرما به‌شکل محسوسی در لبه‌ها حس می‌شد و تجربه‌ی در دست گرفتن گوشی هنگام بازی را کمی آزاردهنده می‌کرد.

درحالی که 15T Pro در بازی سنگینی مانند دلتا فورس توانایی‌هایش را به رخ کشید، در کمال تعجب، نتایج آن در بنچمارک گرافیکی GFXBench پایین‌تر از حد انتظارمان و حتی کمتر از نسل قبل بود. این تناقض احتمال بسیار زیاد ریشه‌ی نرم‌افزاری دارد و انتظار می‌رود با به‌روزرسانی نرم‌افزاری برطرف شود.

شیائومی 15T Pro در سه نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایت، ۵۱۲ گیگابایت و یک ترابایت عرضه شده است و تمام پیکربندی‌ها با ۱۲ گیگابایت رم ارائه می‌شوند. نکته‌ی قابل توجه، ارتقای فضای ذخیره‌سازی به استاندارد UFS 4.1 در تمام مدل‌ها است که فرآیند خواندن و نوشتن را سریع‌تر می‌کند.

شیائومی در مورد باتری، رویکردی دوگانه و تا حدی بحث‌برانگیز در پیش گرفته است؛ از یک سو، ظرفیت باتری بدون افزایش وزن محسوس گوشی از ۵۰۰۰ به ۵۵۰۰ میلی‌آمپرساعت افزایش یافته که نتیجه‌ی آن در تست‌های ما کاملاً محسوس بود؛ شارژدهی در استفاده‌ی روزمره‌ با آزمون PCMark با رشد ۳۶درصدی به ۱۷ ساعت رسید و در پخش مداوم ویدیو نیز با ۱۹ درصد افزایش تا ۲۵ ساعت و ۴۵ دقیقه شارژدهی داشت.

در سمت دیگر، تصمیم بحث‌برانگیز شیائومی در زمینه‌ی شارژ قرار دارد. این شرکت در نسل جدید، توان شارژ سیمی را از ۱۲۰ به ۹۰ وات کاهش داده است؛ هرچند ۹۰ وات هنوز هم توان بسیار بالایی به‌حساب می‌آید و طبق ادعای چینی‌ها، باتری در حدود ۳۶ دقیقه به‌طور کامل شارژ می‌شود؛ اما این کاهش توان در محصولی که در سایر بخش‌ها پیشرفت چشمگیری داشته، کمی غیرمنتظره به‌نظر می‌رسد.

شیائومی می‌گوید 15T Pro، درست مانند نسل قبل، در سطح جهانی تنها با کابل شارژ عرضه می‌شود و از آداپتور در جعبه‌ی محصول خبری نیست؛ اما نسخه‌ای که ما برای بررسی در اختیار داشتیم آداپتور ۹۰ واتی به‌همراه داشت. به‌نظر می‌رسد که گوشی در برخی بازارها از جمله ایران، همچنان با آداپتور عرضه می‌شود. 15T Pro همچون نسل قبل از شارژ بی‌سیم ۵۰ واتی نیز پشتیبانی می‌کند؛ گرچه برای رسیدن به‌این توان به پد شارژ اختصاصی شیائومی نیاز خواهید داشت.

با وجود سخت‌افزار قدرتمند شیائومی 15T پرو، تجربه‌ی نرم‌افزاری گوشی نیز دقیقاً همان‌قدر سریع و روان بود که انتظار داشتم. در تمام مدتی که با گوشی کار می‌کردم، همه‌چیز سریع و پاسخگو بود و با هیچ کندی یا مشکلی مواجه نشدم که بخشی از آن به بهبود عملکرد تک‌هسته‌ای بازمی‌گردد؛ البته شکی هم نیست که HyperOS نسبت به قبل پیشرفت چشمگیری داشته؛ اما همچنان از رابط‌های کاربری نزدیک به اندروید خالص، شلوغ‌تر است. تعدادی اپلیکیشن و بازی اضافه به‌صورت پیش‌فرض روی گوشی وجود دارند که بیشتر آن‌ها را می‌توان حذف کرد.

هنگام کار با نرم‌افزار پرچمدار اقتصادی شیائومی، تقریباً همه‌چیز خوب به‌نظر می‌رسد تا اینکه متوجه می‌شوید که گوشی با اندروید ۱۵ و HyperOS 2 عرضه شده است؛‌ واقعیتی که حس خوب و رضایت اولیه را تا حدی از بین می‌برد. 15T پرو در شرایطی با اندروید ۱۵ به‌فروش می‌رسد که بسیاری از رقبای آن در همین بازه‌ی زمانی، با اندروید ۱۶ و نسخه‌ی جدیدتر رابط کاربری عرضه می‌شوند.

شیائومی اعلام کرده بود که انتشار نسخه‌ی هایپر او اس برای سری 15T از اواخر اکتبر آغاز می‌شود؛ اما تا زمانی که ما گوشی را برای بررسی در اختیار داشتیم، خبری از انتشار نسخه‌ی جدید نبود. پس اگر قصد خرید گوشی را داشتید، فراموش نکنید که 15T Pro از نظر نرم‌افزاری یک‌نسل از تمام گوشی‌های اخیر عقب‌تر است.

پرچمدار اقتصادی شیائومی، مثل سری قبل میزبان مجموعه‌ای از قابلیت‌های هوش مصنوعی تحت عنوان Hyper AI است که در بررسی شیائومی 14T و 14T پرو در موردشان صحبت کردیم. قابلیت‌هایی مانند AI Writing که اجازه می‌دهد با ارائه‌ی دستور، متن‌های مختلف مثل چک‌لیست خرید یا سفر تولید کنید. نکته‌ی جالب اینکه برخلاف Galaxy AI در این بخش امکان استفاده از ابزار به زبان فارسی هم وجود دارد.

در اپلیکیشن Recorder وقتی صدایتان را ضبط می‌کنید، هوش مصنوعی در عرض چندثانیه آن را به متن تبدیل می‌کند سپس ترجمه‌ی آن را به چند زبان مختلف ارائه می‌دهد. زیرنویس هوشمند یا Live Subtitles هم فیلم‌ها یا موزیک‌هایی را که با گوشی پخش می‌کنید، زیرنویس می‌کند؛ البته طبق تجربه‌ی من، عملکرد این ویژگی چندان سریع نیست و تاخیر بالا در نوشتن زیرنویس، باعث می‌شود که استفاده از آن عملاً غیرممکن باشد. برخلاف AI Writing، هیچ‌کدام از ویژگی‌هایی که درمورد آن‌ها صحبت کردم، از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌کنند.

در آخر بد نیست اشاره کنم که شیائومی درمورد تعداد آپدیت سیستم‌عامل و نرم‌افزاری 15T پرو عدد دقیقی را اعلام نکرده است. برخی منابع به اعداد ضد و نقیض ۵ سال آپدیت سیستم‌عامل و برخی دیگر ۶ سال اشاره می‌کنند؛ درکل با توجه به تعهد ۶ ساله‌ی این شرکت برای شیائومی ۱۵، این احتمال وجود دارد که 15T Pro نیز از پشتیبانی بلندمدت مشابهی بهره‌مند شود.

جالب است که در معرفی 15T پرو تمرکز شیائومی بیش‌از هرچیز به بخش دوربین آن معطوف بوده است. وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنیم، حتی دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی، دوربین اولتراواید ۱۲ مگاپیکسلی و سلفی ۳۲ مگاپیکسلی در بخش حسگر و لنز نیز دست‌نخورده باقی مانده‌اند و صرفاً شاهد یک‌سری تغییرات در دوربین تله‌فوتو هستیم.

دوربین تله‌فوتوی گوشی همچنان به حسگر ۵۰ مگاپیکسلی مجهز است؛ اما این‌بار از حسگر JN5 سامسونگ استفاده می‌کند که روی کاغذ تفاوت چندانی با حسگر قبل ندارد. افزایش فاصله‌ی کانونی تا ۱۱۵ میلی‌متر، بهبود دیگری است که به حسگر اجازه می‌دهد به‌جای بزرگ‌نمایی ۲٫۶ برابری نسل قبل تا ۵ برابر بزرگ‌نمایی اپتیکال و امکان زوم دیجیتال تا ۱۰۰ برابر را نیز ارائه دهد.

شیائومی برای جای‌دادن چنین لنزی با فاصله‌ی کانونی زیاد، ناچار شده دیافراگم را به f/3.0 کاهش دهد؛ بنابراین نور کمتری به حسگر می‌رسد و عملکرد دوربین در محیط‌های کم‌نور کمی محدودتر می‌شود. دوربین تله‌فوتوی جدید قابلیت جذاب دیگری نیز دارد و اکنون می‌تواند در فاصله ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متری هم فوکوس کند که امکان ثبت عکس‌های ماکروی جذاب با زوم اپتیکال را فراهم می‌کند.

شیائومی 15T پرو در بخش فیلمبرداری نیز قابلیت‌های قابل‌ملاحظه‌ای دارد. دوربین اصلی گوشی می‌تواند ویدیوهای 4K با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه و 8K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را با عملکردی رضایت‌بخش ضبط کند؛ اما متاسفانه چنین قابلیت‌هایی تنها به همین دوربین اصلی محدود می‌شوند و تجربه‌ی رضایت‌بخش به سایر دوربین‌ها تعمیم پیدا نمی‌کند.

فیلمبرداری دوربین تله‌فوتو و اولتراواید به 4K با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه و دوربین‌ سلفی نیز به 4K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه خلاصه می‌شود. در نهایت، پشتیبانی از فیلم‌برداری ۱۰ بیتی 4K با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه و پشتیبانی از استاندارد +HDR10 نیز در اختیارتان قرار می‌گیرند تا تجربه‌ی فیلم‌برداری حرفه‌ای‌تر نیز فراهم باشد. امکان ضبط اسلوموشن نیز تا نرخ ۹۶۰ فریم‌برثانیه با وضوح FHD و صرفا برای دوربین واید وجود دارد.

مجموعه‌ دوربین 15T Pro در مجموع عملکرد خوبی دارد؛ با این‌حال انتظار می‌رفت که شیائومی تلاش بیشتری برای بهبود جزئیات و گستره‌ی دینامیکی عکس‌های دوربین تله‌فوتو و اولتراواید انجام دهد.

دوربین تله‌فوتوی 15T پرو با 14T از نظر حسگر تفاوت خاصی ندارد؛ پس برای این‌که تأثیر استفاده از لنز ۱۱۵ میلی‌متری به‌جای ۶۰ میلی‌متری را درک کنیم، عکس‌های دو گوشی را مقایسه کردیم. مطابق انتظار لنز تله‌تر جزئیات بیشتری را از دل صحنه بیرون می‌کشد؛ اما تفاوت‌ها به‌قدری فاحش نیست که عملکرد 14T زیر سوال ببرد. درواقع به‌نوعی بیشتر در بزرگ‌نمایی‌های بالاتر (کراپ روی تصویر)، تفاوت کیفیت به‌چشم می‌آید؛ البته 15T پرو صرف‌نظر از جزئیات، در بحث کنترل نویز عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد و در عین حفظ کنتراست، گستره‌ی دینامیکی وسیع‌تری را به‌نمایش می‌گذارد.

خروجی نهایی عکس‌های Xiaomi 15T Pro از نظر کنتراست و جذابیت بصری، در نگاه اول کاملاً رضایت‌بخش است. رنگ‌ها زنده و گیرا ثبت می‌شوند؛ اما زیاده‌روی در پردازش تصویر گاهی باعث اغراق بیش از حد در رنگ‌ها در پروفایل پیش‌فرض Leica Vibrant می‌شود.

برای رفع اغراق‌آمیزبودن رنگ‌ها، شیائومی همچون نسل قبل به‌شما اجازه می‌دهد پروفایل رنگی را تغییر دهید. با رفتن به حالت Authentic رنگ‌ها خنثی‌تر می‌شوند و می‌توان تصاویری ثبت کرد که به واقعیت نزدیک‌تر هستند.

در صحنه‌هایی با کنتراست بالا، متوجه شدیم که دوربین در پردازش نواحی بسیار روشن یا هایلایت‌ها چندان موفق عمل نمی‌کند؛ برای مثال، وقتی نور شدید خورشید به برگ‌های درخت می‌تابد، ممکن است جزئیات در آن بخش‌ها به دلیل روشنایی بیش‌از حد از دست برود (بسوزد) و سفید دیده شود.

وایت بالانس نیز در برخی شرایط نوری، مثلاً هنگام طلوع و غروب خورشید یا مواقعی که نور محیط کم است، به‌درستی تنظیم نمی‌شود و عکس‌ها تمایل محسوسی به رنگ‌های گرمی مثل قرمز پیدا می‌کنند؛ اما اکثر صحنه‌ها با تنظیم دستی یا استفاده از پروفایل رنگی مناسب، قابل اصلاح هستند.

15T پرو در محیط‌های کم‌نور، عملکرد خوبی از خود به نمایش می‌گذارد. عکس‌هایی که در تاریکی شب ثبت کردیم، نویز کمی داشتند و از کنتراست مطلوب و جزئیات کافی برخوردار بودند؛ اما گوشی در مدیریت منابع نوری مصنوعی درخشان، مانند چراغ‌های خیابان، همیشه بی‌نقص عمل نمی‌کند. در برخی شرایط، به‌ویژه در دوربین‌های تله‌فوتو و اولتراواید شاهد پخش‌شدن نور و ایجاد هاله‌های ناخواسته بودیم.

باتوجه به اینکه در حسگر به‌کاررفته در دوربین سلفی تغییرات بسیار اندکی مشاهده می‌شود، انتظارش را داشتیم که عکس‌ها نیز تفاوت چندانی با نسل گذشته نداشته باشند. همچنان در برخی سناریوها به‌ویژه در محیط‌های پرنور، دوربین نمی‌تواند تنظیم نور را به‌درستی انجام دهد و در نتیجه عکس‌ها تاحدی تاریک ثبت می‌شوند و تصاویر نهایی، آن طراوت و سرزندگی مورد انتظار را ندارند.